Lancz przedszkolaka

- Mamusiu, cy mozemy dziś zlobić na obiad lancz? - spytał elegancko Jaś przychodząc do kuchni, po której miotałam się desperacko, próbując zrobić na szybko coś do jedzenia. Wszystko świetnie, tyle że chwilę później, patrząc na swój talerz, a na nim makaron z sałatką, Jaś zrobił nam dziką awanturę, że przecież miał być lancz, nie to coś. Niestety nie udało nam się ustalić, co pod tym pojęciem rozumiał, próby tłumaczenia samego słowa na język polski nie zostały przyjęte do wiadomości, sprawa skończyła się pogodzeniem naszego biedactwa z losem, że lanczu nie będzie, tylko makaron.

Niestety procedura powtarza się często. Obiadek w przedszkolu o 12.00 nie załatwia kwestii głównego posiłku dnia, a jednocześnie dzieci karmione o 14.00 słodkim byle-czym, po powrocie do domu o 16-17.00 apetytu na porządny, domowy posiłek niestety najczęściej nie mają... 

Kwestia podwieczorków w przedszkolu doprowadza nas do furii. Zwłaszcza, że na tablicy ogłoszeń, notorycznie wisi piramida zdrowego żywienia i zalecenia dla rodziców, jak swoje dzieci odżywiać, żeby wypracowywać dobre nawyki od maleńkości. To naprawdę szczyt hipokryzji, skoro bazą przedszkolnego żywienia jest triada biała mąka-cukier-tłuszcz, a pani dyrektor rozkłada ręce, że nie ma rady, skoro stawka dzienna 5,50 zł. Nic się na to poradzić nie da, musi byc tanio i kropka. A tanio to na biało i na słodko. Czytając pewien artykuł na portalu GAZETY (Slodka_breja__bula_i_krakersy) można dojść do wniosku, że problem jest powszechny, ale w zasadzie to tylko złość pogłębia...

Dowód frustracji nr 1:

Dodam tylko, że jak jest jabłko, to każde dziecko dostaje jedną ćwiartkę bez skóry, jak są ciastka, dziecko może spokojnie wsunąć talerzyk kruchych, najtańszych gniotów na tłuszczach trans, jak są płatki kukurydziane, to są płatki z cukrem, jak herbata to słodzona, jak jogurt owocowy, to ...wiadomo... Bułki maślanej z masłem, wafelków, czy placków ziemniaczanych ze śmietaną nie ma nawet co komentować...